Alles wat jij wil weten over twee mama’s hebben

Hoe is het om twee mama’s te hebben? Met die vraag trok KabaaLreporter Mila (9) op pad. Ze interviewde Jeroom (8) en Paulien (11). Zij zijn broer en zus en wonen in een gezellig huis in Kessel-Lo met hun mama en mammie.

Mila: Vertel eens, hoe komt het dat jullie twee mama’s hebben?

Paulien: Onze ouders zien elkaar gewoon graag en wilden ook graag kindjes.

Mila: Hoe zijn jullie mama’s dan zwanger geworden?

Paulien: In het ziekenhuis hebben ze onze mama’s geholpen om zwanger te worden met een zaadje van een donor. Mama en mammie waren om beurt zwanger. We komen dus uit een andere buik, maar we hebben wel dezelfde donor. 

Mila: Zijn er momenten waarop jullie een papa missen?

Paulien: Soms als ik iemand zie spelen met een papa, dan wil ik wel eens weten hoe dat is. Mijn vriendinnen hebben allemaal een mama en een papa. Maar ik mis dat eigenlijk niet!

Jeroom: Ja, ik zou dat ook wel eens willen weten.

Mila: Hoe vieren jullie Moederdag en Vaderdag?

Paulien: Vroeger knutselden we voor mammie en mama twee cadeautjes op Moederdag en dan nog eens twee werkjes op Vaderdag. Samen met de juffen kiezen we zelf wat we willen doen.

Jeroom: Gelukkig knutselen wij graag! Soms knutselen we op Vaderdag ook gewoon iets voor onze nonkel.

Mila: Wat is er leuker aan twee mama’s hebben?

Paulien: Je kan veel gaan shoppen.

Jeroom: Dat is juist een nadeel voor mij! (lacht)

Mila: Hoe reageren anderen?

Jeroom: In de kleuterklas waren er vaak andere kindjes jaloers omdat ze ook twee mama’s wilden. Maar dat is niet altijd leuk omdat ze dan blijven vragen stellen.

Paulien: Ik heb het al zeker twintig keer moeten uitleggen!

Mila: Krijgen jullie zoveel vragen?

Jeroom: Ja, heel veel! In het begin van het schooljaar vroegen veel kinderen hoe dat kan. Nu ze weten hoe het in elkaar zit, stellen ze gelukkig minder vragen.

Paulien: Iemand heeft mij ook eens gevraagd: “Hoe was het eigenlijk in het weeshuis?” Dan moest ik uitleggen dat ik niet geadopteerd was, dat was niet leuk. 

Mila: Zijn er ook nadelen dan?

Paulien: In mijn klas zitten kinderen waarbij een gezin met twee mama’s niet mag van hun geloof. Dat is soms wel moeilijk. Ik mocht voor de verjaardag van een vriendje een stukje taart gaan eten en vertelde toen over mijn mama’s. Zijn ouders waren echt geschrokken. Ik mocht gelukkig wel blijven, maar dat is niet leuk als ze zo doen. Dan denk ik: “Dat zijn volwassenen, die kunnen daar toch anders op reageren?”

De leerkrachten zeggen ook vaak: “Laat het door je mama en papa handtekenen.” Vroeger verbeterde ik hen dan door te zeggen “En mammie”, maar nu laat ik het gewoon.

Jeroom: Ik woon met drie vrouwen in huis. Soms mis ik wel eens een jongen. Vooral als we met vier op reis zijn en ik geen vriendjes heb om mee te spelen.

Paulien: Ja, we willen graag een poes nemen en dat wordt zeker een jongen!

Mila: Willen jullie nog iets zeggen om af te sluiten? 

Paulien: Sommige kinderen vinden ons raar. Als ze zeggen dat wij raar zijn, dan antwoorden wij dat raar leuk is. Gewoon zijn, dat is pas saai!